Mistrzostwa Europy U-19 (2008) – „Komu się udało?” #3

W cyklu pt. „Komu się udało?” sprawdzamy dalsze losy uczestników młodzieżowych EURO i mundiali. Co się stało z piłkarzami, którzy w 2008 roku zagrali na Mistrzostwach Europy do lat 19?

Jak wygląda nasz cykl w praktyce? Każdy z zawodników otrzymał subiektywną ocenę, podsumowującą jego dotychczasową karierę, za to na końcu znajdą się wyliczenia, ilu graczy faktycznie osiągnęło coś w piłce nożnej, a ilu po prostu… przepadło.

Skala ocen przedstawia się następująco:

Klasa A – wielokrotny reprezentant kraju, zawodnik topowych klubów
Klasa B – solidny zawodnik, otarł się o naprawdę poważną piłkę
Klasa C – zawód? piłkarz, lecz nie wielka gwiazda
Klasa D – grał w piłkę, ale ciężko nazwać to karierą
Klasa E – nie przebił się, nie grał nigdzie zawodowo w piłkę, nikt o nim nie słyszał

Jak potoczyły się losy uczestników EURO U-19 z 2008 roku?

Bułgaria: Iwan Karadżow (C/D), Tsvetomir Panov (C/D), Milcho Makendzhiev (D), Daniel Zlatkov (C/D), Kristiyan Uzunov (D), Aleksandar Kirov (D), Mihaił Aleksandrow (C), Stefan Velev (C/D), Radoslav Vasilev (C/D), Daniel Dimov (C/D), Branimir Kostadinow (D), Petar Denchev (D), Kostadin Gadzhalov (D), Todor Kolev (D), Ivan Tsachev (D), Ismail Issa (C/D), Momchil Tsvetanov (C/D), Atanas Zehirov (C/D)

Niemal każdy zawodnik z tej reprezentacji występował później na poziomie pierwszej lub drugiej ligi bułgarskiej.

Węgry: Péter Gulácsi (A), Attila Busai (C/D), Zsolt Korcsmár (C), Dániel Lengyel (C/D), András Debreceni (C/D), András Gál (D), Vladimir Koman (B/C), András Simon (C/D), Krisztián Németh (B/C), Márk Nikházi (C/D), László Szabó (E), Péter Pokorni (D), Adrián Szekeres (C/D), Ádám Présinger (D), Bence Iszlai (C/D), Bálint Bajner (D), András Gosztonyi (C/D), Olivér Nagy (C/D)

Podobna sytuacja, co w przypadku kadry Bułgarii. Różnica tylko taka, że w węgierskiej drużynie występował Péter Gulácsi, a więc bramkarz topowego formatu, który właśnie wygrał z RB Lipsk Superpuchar Niemiec.

Niemcy: Tom Mickel (D), Dennis Diekmeier (B), Björn Kopplin (C), Stefan Reinartz (B), Florian Jungwirth (B/C), Sven Bender (A), Deniz Naki (C), Lars Bender (A/B), Richard Sukuta-Pasu (C), Timo Gebhart (B/C), Savio Nsereko (C/D), Ron-Robert Zieler (A/B), Marcel Risse (B), Ömer Toprak (A/B), Danny Latza (B), Mario Vrancić (B), Bastian Oczipka (B), Rahman Soyudoğru (B)

Na próżno szukać wielkich gwiazd w reprezentacji, która wówczas okazała się najlepszym zespołem Starego Kontynentu, natomiast wielu graczy później z powodzeniem występowało w Bundeslidze, a niektórym udało się też zagrać w kadrze.

Hiszpania: Tomás Mejías (C/D), César Azpilicueta (A), Chema Antón (C/D), César Ortiz (C), Víctor Ruiz (B), Ignacio Camacho (B), Lillo (B/C), Dani Parejo (A), Emilio Nsue (B/C), Aarón (C), Dani Aquino (C/D), Álvaro Domínguez (B/C), David de Gea (A), Mikel San José (A/B), Miguel Ángel Luque (D), Fran Mérida (B/C), Jordi Alba (A), Iván Bolado (C/D), Alberto Morgado (C/D)

To nie był udany turniej dla Hiszpanii, która zakończyła go na fazie grupowej, ale jak widzimy po powyższych nazwiskach, nie miało to przełożenia na dalsze losy piłkarzy z Półwyspu Iberyjskiego.

Czechy: Tomáš Vaclík (B), Miroslav Štěpánek (D), Jan Polák (C), Martin Zeman (C), Jan Hable (C/D), Roman Brunclík (E), Jan Vošahlík (C), Jan Morávek (B), Tomáš Nuc (D), Tomáš Necid (B/C), Libor Kozák (B/C), Petr Reinberk (C), Jan Lecjaks (C), Radim Řezník (C), Jakub Heidenreich (C/D), Michal Bárta (C/D), Petr Wojnar (C/D), Lukáš Mareček (C)

Uważa się, że jeżeli większość zawodników z młodzieżowej kadry będzie żyła w przyszłości z biegania za piłką, a kilku z nich uda się zadebiutować w pierwszej reprezentacji, należy to uznać za sukces. Takim przykładem są nasi południowi sąsiedzi.

Anglia: David Button (C), Jack Cork (A/B), Joe Mattock (B/C), Dan Gosling (B), James Tomkins (B), Krystian Pearce (C), Scott Sinclair (B), Kieran Gibbs (A/B), Daniel Sturridge (A), Freddie Sears (B), Danny Rose (A), Ryan Bertrand (A/B), Jason Steele (B), Victor Moses (A/B), Jamie Chandler (D), Fabian Delph (A/B), Ben Mee (B), Tope Obadeyi (C/D)

Kieran Gibbs, Ryan Bertrand, Jason Steele, Fabian Delph albo Ben Mee rozegrali łącznie ponad tysiąc meczów na najwyższym szczeblu rozgrywkowym w Anglii, ale czy któryś z nich rzeczywiście był kiedyś gwiazdą Premier League? Nie bardzo, dlatego też otrzymali niższe oceny niż np. Danny Rose oraz Daniel Sturridge.

Grecja: Dean Bouzanis (C), Nikos Barboudis (D), Vasilis Lambropoulos (C), Kyriakos Papadopoulos (B), Nikos Boutzikos (D), Savvas Gentsoglou (B/C), Sotiris Ninis (B/C), Michalis Kyrgias (C/D), Lefteris Matsoukas (C/D), Sotiris Stratakis (D/E), Michalis Pavlis (D), Nikos Babaniotis (D/E), Leonidas Argyropoulos (C), Vangelis Galanis (E), Stergios Psianos (D), Giannis Papadopoulos (C), Thodoris Karapetsas (D), Apostolos Giannou (C)

Reprezentacja Grecji słabo wypadła na mistrzostwach w 2008 roku (dwa remisy i porażka), a kilku uczestników tego turnieju nie przebiło się później w seniorskim futbolu.

Włochy: Vincenzo Fiorillo (C), Matteo Darmian (A), Matteo Bruscagin (C), Silvano Garibaldi (C/D), Massimiliano Tagliani (C/D), Matteo Gentili (C/D), Alberto Paloschi (B), Andrea Mazzarani (C), Stefano Okaka (B), Fernando Forestieri (B), Umberto Eusepi (C/D), Carlo Pinsoglio (C), Giovanni Formiconi (C/D), Michelangelo Albertazzi (D), Andrea Poli (B), Giacomo Bonaventura (A/B), Domenico Marchetti (D), Fabio Zamblera (E)

Wyróżnić można w zasadzie tylko Matteo Darmiana oraz Giacomo Bonaventurę, poza tym kilku piłkarzy radzących sobie w słabszych zespołach na poziomie Serie A i pół reprezentacji, która błąkała się między Serie B i Serie C.

Podsumowanie ocen/klas:

• A – 9
• A/B – 10
• B – 21
• B/C – 13
• C – 25
• C/D – 36
• D – 25
• D/E –2
• E – 4

Zdecydowana większość uczestników EURO U-19 z 2008 roku grała zawodowo w piłkę nożną. Jedni lepiej, drudzy gorzej, ale porównując powyższe zestawienie do Mistrzostw Europy U-17 z 2011 roku, które wzięliśmy „pod lupę” ostatnim razem, od razu widać znaczącą różnicę.

BARTOSZ LODKO

Fot. Newspix